چند شعر از بامداد رفعتی در ۶ سالگی

  چند شعر از بامداد رفعتی در ۶ سالگی:   

---

من از شعر باران لذت میبردم

درحالی که او فقط

چک چک می کرد

***

ماه

اتفاقی بود

که نمی خواست کامل شود

***

درختی برف زده است

امکان دارد هنوز

برف ها نرفته باشند

ولی شکوفه بزند

***

دنبال آن شخص می روم

ولی امکان دارد آن شخص

سایه ام باشد

***

در خواب عمیقی بودم

وقتی بیدار شدم

فهمیدم

آن دنیا رویاست

***

سرد و زرد هم قافیه اند

درست هم هست

چونکه در پاییز

برگ ها زردند و هوا سرد

***

---